Zearalenon

© All rights reserved by nitrolab-fethiye.com

Zearalenon

Zearalenon, nazywany też toksyną F-2, produkowany jest przez niektóre gatunki Fusarium, głównie F. graminearum, F. roseum, F. culmorum, F. crookwellense, które na całym świecie często rosną na zbiorach zbóż. Zearalenon wykazuje małą toksyczność ostrą. Mimo to, obecność zearelenonu w paszy przez długi czas była poważnym problem w rolnictwie, przede wszystkim dlatego, że powodował:

• działanie estrogenne (bezpłodność i inne pokrewne choroby)
• hiperestrogenizm (zaburzenia rozwoju osobniczego) 
• i inne choroby zwierząt^[1]

Zearalenon jest łatwo absorbowany w przewodzie pokarmowym, a następnie metabolizowany w ścianach jelit i wątrobie do α- i β-zearalenolu oraz α- i β-zearalenalu.^[2] Jest związkiem stabilnym, odpornym na działanie wysokiej temperatury. Nie niszczą go procesy mielenia i przechowywania, jak też obróbka termiczna żywności, czy środków żywienia zwierząt.^{[3, 4]}

Zearalenon występuje przede wszystkim w:

• kukurydzy i innych zbożach (w tym pszenicy, jęczmieniu, sorgu i ryżu) 
• i mieszanych paszach 
• grys
• ziarno łzawicy ogrodowej (Coix lacryma jobi L., Job´s tears)
• piwie
• kasawie
• orzechach włoskich
• bananach
• oleju kukurydzianym
• i soi^[1]

Skutki

Zearalenon i jego pochodne nie wykazują szczególnie wysokiej toksyczności ostrej, jednakże na podstawie swej przestrzennej struktury, mają wyraźnie działanie estrogenne i anaboliczne. Wiążą receptory estrogenu w macicy, pochwie, gruczole mlecznym, wątrobie i podwzgórzu.

Może wywoływać zmiany nowotworowe:

• macicy 
• oraz jajników^[3]

Dawka

• dopuszczalna dawka ZEA 0,2μg/kg masy ciała/dzień (człowiek!)
• dopuszczalne stężenie skażenia żywności ZEA wynosi od 20 do 200μg/kg produktu!^[4]

…

by: Ana

foto:
1) nitrolab-fethiye.com
© All rights reserved or Some rights reserved, publikacja powyższych zdjęć wymaga zgody autorów 

literatura:
[1] Kuiper-Goodman T., Scott P.M., Watanabe H.: Risk assessment of the mycotoxin zearalenone. Regul. Toxicol. Pharmacol. 1987, 7, 253 
[2] Tiemann U., Tomek W., Schneider F. i wsp.: Effects of of mikotoxins á- i â- zearalenol on regulation of progesterone synthesis cultured granulose cells from porcine ovaries. Reprod Toxicol 2003, 17, 673
[3] Jarosław Balas, Mikotoksyny jako źródło zanieczyszczeń żywności pochodzenia roślinnego, Borgis – Postępy Fitoterapii 2/2006, s. 98-104
[4] Propozycje maksymalnych poziomów zanieczyszczeń żywności toksynami Fusarium w UE wg sprawozdania z posiedzenia Komitetu Ekspertów Komisji Europejskiej, 2004
[5] Sylwia Jarzynka, Maria Dąbkowska, Irena Netsvyetayeva, Ewa Swoboda-Kopeć, Borgis – Medycyna Rodzinna 4/2010, s. 113-119
[6] „Tchórz” Marcin Brzeziński, Jerzy Romanowski, 1997
[7] „Hodowla tchórzy” Maria Bednarz, Andrzej Frindt, 1991
[8] „Fretki: warunki zdrowotne, hodowla, rozpoznanie i leczenie chorób” Maggie Lloyd, 1999
[9] „Biology and diseases of the ferret” Fox JG., 1988
[10] „Ferret husbandry, medicine, and surgery” John H. Lewington, 2000
[11] „Ferret for dummies” K. Schilling, 2007
[12] „How to read your report” Wellness Inc., 1993
[13] „Practical ferret medicine and surgery for the private practitioner” Finkler M., 1993
[14] „Ferret medicine and surgery” Brown S., 1992
[15] „Ferret breeding” James McKay, 2006

…