Odpowiedzialny za niego jest Otodectes cynotis. Zarażenie świerzbowcem usznym (łatwość zarażenia) jest typowe dla psów, kotów a także nie omija fretek. Dorosłe świerzbowce żyją w kanale usznym zewnętrznym, samica składa jaja a po wykluciu larwy ponownie pojawiają się w kanale słuchowym. Larwy zmieniają się w nimfy, a następnie gdy dorosną (po 3 tygodniach) są gotowe do zarażania innych zwierząt przez kontakt bezpośredni.
foto: jajo świerzbowca ……………………………………. foto: dorosły świerzbowiec
Objawy
Z punktu widzenia objawowego, oznaką zarażenia jest ocieranie uszu, potrząsanie głową i drapanie co jest związane ze świądem, który powodowany jest przez podrażnienie mechaniczne działaniem pasożyta lub jest reakcją alergiczną jako ciąg dalszy zarażenia świerzbowcem, następuje zapalenie ucha zewnętrznego, które objawia się produkcją ciemno-brązowego lub czarnego, ziarnistego wosku (podobne do fusów kawy) i prawie zawsze (poprzez drapanie) z objawami zapalenia skóry, prowadząc do powstania strupów, łusek i nadżerki rozciągającej się od ucha do głowy i szyi.
Rozpoznanie
Diagnoza jest oparta na bezpośredniej wizualizacji pasożyta wewnątrz kanału słuchowego lub wymaz z ucha, zobrazowany pod mikroskopem.
Leczenie
Leczenie opiera się na stosowaniu pestycydów (ivomec, advocate dla kociątek – pod nadzorem lek. weterynarii i ze szczególną ostrożnością w obecności innych fretek – zabezpieczyć przed zlizywaniem), stosowanych lokalnie lub podawanych ogólnie ustrojowo. Wszystkie zwierzęta, które weszły w kontakt z zakażonym powinny być leczone, należy także wydezynfekować pomieszczenia produktami przeciwpchelnymi, zapobiega to rozszerzaniu się i nawrotowi choroby.
Rokowanie jest na ogół doskonałe i leczone zwierzęta dochodzą do pełnego wyleczenia.
W przypadkach nie leczenia świerzbowca, może on doprowadzić do zapalenia ucha środkowego, przebicia błony bębenkowej, doprowadzając do zapalenia opon mózgowych, co w konsekwencji prowadzi do śmierci zwierzęcia z objawami padaczkowymi.
…
by: Eva
korekta: Ana
literatura:
1) www.furetti.com
2) W. Herman „Hodowla zwierząt futerkowych wydanie IV”
3) Maggie Lloyd „Fretki – warunki zdrowotne, hodowla, rozpoznanie i leczenie chorób”, 1999
4) http://www.przychodnia.konin.pl/
uwaga: Większość informacji na tych stronach napisali ludzie, którzy mają duże doświadczenie w hodowli fretek jednak nie są weterynarzami. Wszystkie teksty były konsultowane ze specjalistami. Każda chora fretka powinna natychmiast znaleźć się u wykwalifikowanego i doświadczonego weterynarza, który specjalizuje się w leczeniu fretek. Pamiętaj fretki należą do zwierząt, u których symptomy choroby występują bardzo późno, co może prowadzić do ich nagłej śmierci. Nie próbuj żadnych “domowych sposobów” bez konsultacji ze specjalistą, nawet jeśli jakiś znajdziesz gdzieś w tekście na tej stronie. Informacje tu zawarte mogą powiększyć Twoją wiedzę i wyczulić Cię na niespecyficzne objawy w zachowaniu Twojej fretki, ale pamiętaj niewłaściwa, samemu postawiona diagnoza może decydować o jej życiu.
Wszystkie prawa zastrzeżone!
…
-
admin
