by: laboratoria.net

Retrowirusy (Retroviridae) – rodzina wirusów RNA – których materiał genetyczny zawarty jest w kwasie rybonukleinowym – które przeprowadzają proces odwrotnej transkrypcjii. Genom retrowirusa zawiera dwie identyczne kopie jednoniciowego RNA i koduje odwrotną transkryptazę (inaczej rewertazę), która ma zdolność przepisywania informacji z RNA na DNA. Najdokładniej poznanym retrowirusem jest wirus HIV. Wyróżnia się 7 rodzajów retrowirusów:

  • retrowirusy ssaków typu B
  • retrowirusy ssaków typu C
  • retrowirusy ptaków typu C
  • retrowirusy typu D
  • wirusy HTLV-BLV (np. wirus białaczki)
  • lentiwirusy HIV
  • spumawirusy R

Retrowirusy, w tym wirusy onkogenne zwierząt, wywołują wiele chorób, głównie o charakterze nowotworowym, tj.:

  • mięsaki (sarkomy lite – nowotwory tkanki łącznej)
  • chłoniaki (nowotwory węzłów chłonnych)
  • białaczki – składające się z osobnych krążących komórek

A także:

  • zapalenia jelit – parwowirozy
  • zapalenia wątroby 
  • zespół nabytego upośledzenia odporności – HIV (AIDS)

U fretek najczęściej występującym nowotworem hematopoetycznym jest chłoniakomięsak i ma cechy podobne jak u psa i kota.

Może występować w formie tęgich guzów w takich narządach jak:

  • wątroba
  • śledziona 
  • lub węzły chłonne

W formie rozsianych zmian:

  • w węzłach chłonnych
  • śledzionie
  • grasicy
  • wątrobie
  • oponach mózgowych
  • klatce piersiowej 
  • lub jamie brzusznej

Albo w formie leukemicznej, powodując zmiany w krążącej krwi.

Chore zwierzęta można podzielić na dwie grupy:

  • zwierzęta młodsze niż l rok, u których występuje ostra forma limfoblastyczną z zajęciem grasicy 
  • i zwierzęta w wieku ponad 2 lat, u których choroba przebiega przewlekle i często występuje limfadenopatia

Samce i samice w równym stopniu narażone są na choroby, podobnie jak kastrowane i niekastrowane. Forma leukemiczna występuje względnie rzadko, ale można ją obserwować w późnych stadiach choroby, zarówno w grupie młodszych jak i starszych fretek.

Niedokładnie poznano przyczyny chłoniakomięsaka. Przypuszcza się, że ma charakter zakaźny, ponieważ często występuje równocześnie kilka przypadków. Eksperymentalnie przeniesiono chłoniakomięsaka z jednej fretki do innych, zarówno przez inokulację komórkową jak i bezkomórkową. Zakażenie wirusem choroby aleuckiej powoduje hipergammaglobulinemię i przypuszcza się, że zaburza to system obronny, sprzyjając wystąpieniu chłoniakomięsaka, chociaż tego nie udowodniono. W innych pracach opisano izolowanie odwróconej transkryptazy z splenocytów i komórek jednojądrzastych u chorych fretek, co mogło sugerować przyczynę retrowirusową, chociaż nie zidentyfikowano czynnika chorobowego – podejrzewa się wpływ szczepionek z parwowirusem psim.

05 11 2008

Uwaga!

Większość książek lub artykułów, wykorzystanych do opracowania niniejszego tematu, zostało opublikowanych jakiś czas temu, w związku z powyższym niektóre dane, metody leczenia i leki mogą być nieaktualne (wycofane z obrotu lub nigdy nie dopuszczone do obrotu w Polsce), ale Wasz lekarz weterynarii na pewno będzie wiedział czym można je zastąpić.

Większość informacji na tych stronach napisali ludzie, którzy mają duże doświadczenie w hodowli fretek jednak nie są weterynarzami. Wszystkie teksty były konsultowane ze specjalistami.

Każda chora fretka powinna natychmiast znaleźć się u wykwalifikowanego i doświadczonego weterynarza, który specjalizuje się w leczeniu fretek. Pamiętaj fretki należą do zwierząt, u których symptomy choroby występują bardzo późno, co może prowadzić do ich nagłej śmierci. Nie próbuj żadnych “domowych sposobów” bez konsultacji ze specjalistą, nawet jeśli jakiś znajdziesz gdzieś w tekście na tej stronie. Informacje tu zawarte mogą powiększyć Twoją wiedzę i wyczulić Cię na niespecyficzne objawy w zachowaniu Twojej fretki, ale pamiętaj niewłaściwa, samemu postawiona diagnoza może decydować o jej życiu.

Wszystkie prawa zastrzeżone!

by: Ana

foto:
1) ferretta.pl
2) laboratoria.net
© Fotki, zdjęcia i ryciny zamieszczono w celach poglądowych, dydaktycznych, informacyjnych lub szkoleniowych • © All rights reserved or Some rights reserved, publikacja powyższych zdjęć wymaga zgody autorów 

literatura i linki:
[1] „Tchórz” Marcin Brzeziński, Jerzy Romanowski, 1997
[2] 
„Hodowla tchórzy” Maria Bednarz, Andrzej Frindt, 1991
[3] „Fretki: warunki zdrowotne, hodowla, rozpoznanie i leczenie chorób” Maggie Lloyd, 1999
[4] „Biology and diseases of the ferret” Fox JG., 1988, 1998
[5] „Ferret husbandry, medicine, and surgery” John H. Lewington, 2000
[6] „Ferret for dummies” K. Schilling, 2007
[7] „How to read your report” Wellness Inc., 1993
[8] „Practical ferret medicine and surgery for the private practitioner” Finkler M., 1993
[9] „Ferret medicine and surgery” Brown S., 1992
[10] „Ferret breeding” James McKay, 2006
[11] „Fretki – specyfika chowu pokojowego oraz najważniejsze problemy zdrowotne”, Dr Ewa Śmielewska-Łoś, lek. wet. Tomasz Piasecki, Magazyn Weterynaryjny vol. 11 nr 74/2002
[12] pl.wikipedia.org/wiki/Retrowirusy 
[13] wiw.pl